Historischer Rundweg - Bord 4

Britten in Weeze      

Al decennialang vriendschappelijke banden

Economisch belang

In november 1999 kwam er in Weeze een einde aan een tijdperk. Na 45 jaar vertrokken de laatste Britten van het militaire vliegveld Royal Airforce Laarbruch. De inwoners van Weeze zagen de Britten niet graag vertrekken: ze waren helemaal aan elkaar gewend geraakt. Het economisch belang was enorm. In Laarbruch waren in hoogtijdagen wel 2700 luchtmachtsoldaten gestationeerd. Inclusief familieleden ging het om zo´n 6.000 mensen, waarvan een groot deel in 1000 huizen in Weeze woonde.

In de jaren zestig was er op de Royal Air Force-basis een gebrek aan woningen voor getrouwde stellen. Daarom huurden verschillende Britse gezinnen particulier kamers bij huiseigenaren in Weeze. Hier werd al de basis gelegd voor menig langdurige vriendschap.

Al snel ontstond er in Weeze-West nieuwbouw voor het grote aantal jonge gezinnen. De eerste lintbebouwing ontstond aan de Weller Straße. Nieuwe woonblokken aan de Wichernstraße, Franz-Hitze-Straße en Erdgrabenweg veranderden het dorpsbeeld van Weeze.

In 1975 konden bewoners hun intrek nemen in een dubbele flat, door de bewoners vaak gekscherend 'Towering Inferno' genoemd, vernoemd naar een populaire film. De flat stond op de hoek van de Berliner/Magdeburger Straße. Ondanks de wat twijfelachtige benaming waren de Britten erg tevreden met de woonomstandigheden in deze grote flat.

Goede contacten op het hoogste niveau

Door het leven met elkaar ontstond er een vriendschappelijke band tussen de RAF Laarbruch en de gemeente Weeze. Een grote rol hierbij speelden aan de ene kant de burgemeester en aan de andere kant de luchthavencommandant en de officieren in de squadrons.

Culturele en sportieve activiteiten

Het verenigingsleven in Weeze kreeg er veel jonge nieuwe leden bij: zangers voor het mannenkoor, trompettisten voor de muziekvereniging, atleten voor de atletiekvereniging en voetballers voor de lokale voetbalclub. Het verloop om de drie jaar was soms een nadeel, maar zorgde ook voor een frisse wind bij de verenigingen. De zakenlui in Weeze organiseerden talencursussen en op de scholen was er geen sprake van motivatieproblemen bij het leren van Engels als vreemde taal. De kennis was voor veel inwoners van Weeze noodzakelijk op het werk en voor het onderhouden van sociale contacten. De Britten waren juist wat terughoudender bij het leren van het Duits.

Ten teken van goed nabuurschap werden straatfeesten, Duits-Britse weken of trinationale bijeenkomsten met Britten, Nederlanders en Duitsers gehouden.

Het veelvuldige contact bij verenigingen, in de buurt en op feesten zorgde ervoor dat leden van de Royal Air Force-basis in de loop der jaren drie keer de feestketting tijdens de Weezer kermis mochten dragen: voor het eerst in 1972, en vervolgens in 1985 en 1996.

Watton - Weeze

Na de oprichting van een 'Weezer Partnerschaftsverein' (1984) koos men als logisch gevolg van de 30-jarige vriendschappelijke band van de gemeente met de Britse burgers van de RAF in Laarbruch voor een Engelse gemeente als partnerstad. De keuze viel op de gemeente Watton in het graafschap Norfolk. Deze stedenband dateert officieel uit 1987 en wordt tot op de dag van vandaag succesvol onderhouden. Contacten tussen de burgers uit de beide gemeenten op maatschappelijk, cultureel en sportief vlak werden intensief gestimuleerd. Er stonden regelmatig vakantiekampen, scholierenuitwisselingen en groepsreizen naar Weeze en Watton op het programma. De Duits-Britse vriendschap is door de regelmatige ontmoetingen steeds sterker geworden.

Colofon:

Inhoud: Gemeentearchief Weeze en Heinz-Willi Knechten.

Fotobron: Gemeentearchief Weeze en Heinz-Willi Knechten/RAF Museum Laarbruch.

Vormgeving: designgruppe koop, www.designgruppe-koop.de.